Amerikaanse Vogelkers
Gegevens
| Klasse | Rozenfamilie |
| Wetenschappelijke naam | Prunus serotina |
| Opmerkingen | "Bospest" |
| Link | http://nl.wikipedia.org/wiki/Prunus_serotina |
| Bron | 16, 21 |
Bijzonderheden
De Amerikaanse vogelkers bloeit van eind mei tot begin juni, net als de gewone vogelkers in trossen van witte bloempjes maar hebben een meer opgerichte bloeiwijze. Ook hier ontstaat na bevruchting een 1 cm grote steenvrucht [bes] met aan de voet een vastzittend kroontje, dit is de rest van de achter gebleven kelkbuis. Het overgrote deel van de bes is de pit die wel 6 tot 7 mm groot is. De bast is donker paarsachtig grijs, afschilferend en wordt sterk gegroefd verkleurend naar bruinachtig roze.
De soort is in Nederland en België geïntroduceerd vanaf de jaren twintig van de vorige eeuw als vulhout in vooral naaldhout-aanplantingen. De struik zou humusverbeterend werken en door schaduwwerking de dennen tot hoogte groei dwingen. Maar in de jaren vijftig viel het natuurbeheerders op dat de Amerikaanse vogelkers plaagvorming vertoonde. De struik vermeerderde zich zo spontaan en onbeheersbaar dat besloten werd de soort niet meer aan te planten maar daarentegen te bestrijden. Zowel chemische bestrijding door 2,4,5-T-ester [in 1978 verboden] als wel het nu nog omstreden middel glyfosaat [merknaam Roundup] werden ingezet. Vrijwilligers meldden zich spontaan ter bestrijding, door de plant zo diep mogelijk uit te spitten en daarna verwijdering uit het natuurgebied. Ook ringen en afzagen kunnen als bestrijding toegepast worden. Maar er dient wel de nodige nazorg gepleegd te worden om de ontstane loten opnieuw te verwijderen en dat wel meerdere malen. Bij afzagen is het van het grootste belang in welk jaargetijde dit gedaan wordt, de winter is het minst geschikt omdat het zetmeelgehalte in de wortels dan zeer hoog is. Omzagen is het meest efficiënt rond eind mei, maar dat geeft weer problemen met de Flora- en faunawet met het oog op broedende vogels. De struik is taai en is in staat zich snel van beschadigingen te herstellen. Echter voor een efficiënte bestrijding moet het wel consequent volgehouden worden anders blijft het vechten tegen de bierkaai. Inmiddels gaan er ook stemmen op om het wat kalmer aan te doen met de bestrijding. Samen met de natuurbeheerder van de Stichting Marke Gorsselse Heide en eigenaar Stichting IJssellandschap zal met de Natuurwerkgroep Gorssel een goed plan gesmeed moeten worden om de Amerikaanse vogelkers een halt toe te roepen op ons schitterende heide gebied.
Zie ook: Amerikaanse vogelkers, Handleiding bosbeheer. KNNV Zeist 2013, Bart Nijssen, Jan den Ouden en Kris Verheyen.