Gele Aardappelbovist

Als het vruchtlichaam van de aardappelbovist zich tussen de bladeren op de grond ontplooit, heeft het wel iets weg van een aardappel. Als de sporen rijp zijn, worden deze verspreid doordat er op het lichaam een plotseling druk wordt uitgevoerd. Dit kan zijn een vallende tak, een ree of mensenvoet die erop gaat staan, soms ook is een behoorlijke waterdruppel al voldoende om de sporen als een wolk uit het lichaam te laten ontsnappen. 
Verdere kenmerken van de giftige aardappelbovist: 
- het vruchtlichaam is onregelmatig bol- tot knolvormig, Ø 4-10 cm,  
- de buitenzijde ruw schubbig, vuilgeel of groengeel tot okerkleurig bruin van kleur,
- het vruchtvlees is purperzwart en wit geaderd.

Paddenstoelen zijn de opruimers van de natuur, ze breken organisch materiaal af, zodat dit weer als voedsel kan dienen voor de omgeving. Maar ook hier geldt: eten en gegeten worden. Soms groeit er op en aan de aardappelbovist een andere paddenstoel die deze aardappelbovist weer oppeuzelt: de kostgangerboleet. 
Deze kostgangerboleet (Boletus parasiticus), leeft als parasiet op de aardappelbovist. 
De groengele bruine, soms tot diep oranjebruine, hoeden op stelen ontwikkelen zich meestal van onderuit de aardappelbovist. Deze stelen, die vaak bovenaan het dikst zijn, hebben ongeveer dezelfde kleur als de hoed.  De soortnaam boleet wijst erop dat het tot de buisjeszwammen behoort; dat is duidelijk te zien als je een spiegeltje onder de hoed op de grond legt. De onderkant van de hoed bestaat uit allemaal buisjes waarin zich de sporen van deze paddenstoel ontwikkelen. Deze buisjes zijn citroengeel tot roestbruin. De poriën hebben dezelfde kleur.